โอดโทน

ขณะขับรถผ่านที่ว่างที่ล้อมรั้วไว้มันเห่ากรรโชก หมาตัวนั้นถูกล่ามโซ่ไว้ใต้เพิงที่ทำไว้อย่างเรียบๆง่ายๆ ผมหันไปมองแล้วรู้สึกถูกชะตากับหมาตัวนี้ มันยืนจังก้าพร้อมลุยอยู่ใต้เพิง

เจ้าของบ้านเรียกชื่อมัน ขณะที่ผมจอดรถและเดินลงมา มันเงียบ เชื่อฟัง ผมเรียกชื่อมัน "อดทน" มันมองหน้าผม เงียบแล้วนั่งหมอบอยู่ตรงนั้น

หมาตัวนี้ชื่ออดทน ผมยิ่งชมชอบมันเพิ่มขึ้น ผมคว้ากล้องแล้วเดินไปหามันเรียกชื่อมัน แล้วกะระยะให้ไกลกว่าระยะโซ่ เสียงเด็กๆร้องเตือนว่าเดี๋ยวมันกัด แล้วโซ่ก็หลุดบ่อยๆถ้าอดทนกระชากแรงๆ แต่อดทนก็ไม่มีความพยายามที่จะกระชากโซ่หรือแสดงอาการก้าวร้าว ผมเดินเข้าไปใกล้อีกนิด ที่เนื้อตัวมันมีแผลอยู่สามสี่แห่ง มันคงเป็นหมาที่เอาเรื่องพอควร

ผมกลับมาบ้านนี้อีกสองสามหน ทุกครั้งที่ขับผ่านอดทนยืนจังก้า ตาจ้องเขม็งมาที่คนแปลกหน้า ผมลดกระจกลง แล้วเรียกชื่อมัน -โอดโทน- ผมไม่ได้ยินเสียงมันเห่าอีกเลย มันจำผมได้ตั้งแต่คราวแรกที่เราเจอกัน