หลังจากกลับมาเมืองไทยปี 2550 วงการนิตยสารกำลังคึกคักแต่มันคงอยู่ช่วงปลายแล้ว(เมื่อมองจากอนาคต) บางเล่มที่เริ่มช่วงวิกฤตต้มยำกุ้งที่อยู่รอดก็ไปได้ดี ที่ไม่รอดก็ปิดไปก่อนหน้านี้แล้ว มีนิตยสารหัวใหม่ๆอยู่เต็มแผง และมีนิตยสารแจกฟรีเริ่มเข้าสู่ตลาด ผมยังอยากถ่ายภาพให้กับนิตยสารแต่เพื่อนๆที่เคยเริ่มทำงานมาด้วยกันบางคนก็ผันตัวไปทำอย่างอื่น บางคนก็เติบโตในสายงาน มีช่างภาพใหม่ๆเต็มไปหมด ผมได้ถ่ายภาพให้กับนิตยสาร IMAGE ที่บรรณาธิการรู้มือกันอยู่ และเคยส่งงานออนไลน์มาหลายปี จากนั้น Writer ก็กลับมาทำใหม่ ผมถ่ายภาพให้เขาจำนวนหนึ่ง
ผมทำงานถ่ายภาพพอร์ทเทรทในแนวทางเจอร์นัลลิสท์ คือไม่เซ็ทไฟ ทำงานบนสถานที่จริง ผมต้องการเครื่องมือที่คล่องตัวมากขึ้น Hasselblad มันใหญ่ หนัก และทำงานกับสภาพแสงน้อยลำบากหากไม่มีขาตั้งกล้อง ผมจึงฝากรุ่นพี่ซื้อกล้องจากอีเบย์ตัวหนึ่ง Mamiya 6 เป็นกล้องมีเดียมฟอร์แมทเรนจ์ไฟน์เดอร์ สามารถหดเบลโลว์ได้เมื่อเก็บกล้องจึงมีขนาดเล็กเหมาะกับการพกพา ระบบโฟกัสแบบเรนจ์ไฟน์เดอร์ เพราะในระยะหลังผมการใช้กล้องโฟกัสแบบเบลอ/ชัด เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าอันไหนคือเบลอ อันไหนคือชัด การโฟกัสแบบใช้ภาพซ้อนจึงช่วยผมได้มาก ชัตเตอร์เบา แต่ต้องใช้แบตเตอรี่ในการลั่นชัตเตอร์ และวัดแสง กล้องตัวนี้มาพร้อมกับเลนส์ 75 mm. ถ่ายภาพในแสงน้อยหวังผลได้ที่ 1/15 sec (สั่นนิดหน่อยแต่รับได้) ผมชอบ Mamiya 6 ที่งานออกแบบ และขนาดของฟิล์ม 6x6
ระยะเวลาที่เป็นแรงเฉื่อยจากยุครุ่งเรืองของนิตยสารหลังวิกฤตต้มยำกุ้งลดลงเรื่อยๆ เกือบนิ่งสนิทเมื่อเทคโนโลยีอินเตอร์เนต รสนิยมการอ่าน และไลฟ์สไตล์เปลี่ยนไป แต่ปัจจุบันขณะในอดีตเรากำลังดิ้นรน หาทางออก หารู้ไม่ว่ามันมาเร็ว และหนักหน่วง ขณะที่ยังมองสิ่งใหม่ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตไม่ชัดเจน อย่างที่เห็นอยู่ในช่วงเวลา 4-5 ปีที่ผ่านมา นิตยสาร และสื่อสิ่งพิมพ์ต่างทยอยปิดตัวกันไป ไม่เว้นแต่ละวัน จนความเศร้ากลายเป็นชาชิน จนเป็นความเข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลง และรอลุ้นว่าใครจะยืนระยะได้ต่อไป ในช่วงเวลานี้คนทำงานนิตยสารแตกกระสานซ่านเซ็น เหมือนโดนสึนามิ
*ขอบคุณ Seiichi Mamiya