Annie Leibovitz At Work เป็นเบื้องหลังการทำงานของลีโบวิทซ์ โดยที่เธอเป็นคนเล่าเอง โดยแบ่งเป็นหัวข้อย่อยๆ เป็นไปตามไทม์ไลน์ของการงาน แล้วแบ่งเล่าเป็นการทำงานเด่นๆในแต่ละช่วง เช่นตอนถ่ายภาพจอห์น เลนนอน และโยโกะ โอโนะ, อาร์โนล ชวาเชเนเกอร์, เดมี มัวร์, แพตตี้ สมิทธ, นู้ด, ควีนอลิซาเบธ และงานส่วนตัวของเธอ รวมไปถึงงานเฉพาะกิจเกี่ยวกับสงครามในซาราเยโว
หากมองไทม์ไลน์นี้ งานของลีโบวิทซ์แบ่งออกเป็น 3 ยุค
ยุคแรกเป็นภาพถ่ายสกู้ป เชิงเจอร์นัลลิสต์ให้กับนิตยสารดนตรี ซึ่งผมชอบภาพถ่ายยุคนี้ของเธอเป็นพิเศษ คือมันมีความสดใหม่ ฉับพลัน ไม่มีการแต่งแต้มอื่นๆ มีเพียงความจริงที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า และมีความงามที่แตกต่างจากภาพข่าว คือมันมีส่วนผสมของความงามในแบบของนิตยสารแฟชั่น งานแบบนี้จะพบอีกทีก็ตอนที่เธอไปถ่ายภาพสงครามในซาราเยโว
ยุคที่สองคือภาพถ่ายแบบคอนเซปช่วล ให้กับนิยสาร Rolling Stone, Vanity Fair, Vogue และอื่นๆ ซึ่งเป็นการถ่ายภาพเซเลบริตี้ในแวดวงดารานักแสดงและนักดนตรี ซึ่งลีโบวิทซ์ใส่ไอเดียในการเล่าเรื่องเข้าไปด้วย มีการ Set Up เพิ่มขึ้นมาก ทั้งถ่ายทำในสตูดิโอ และบนโลเคชั่น
ยุคที่สามคือภาพถ่ายที่เป็นเรื่องส่วนตัว ครอบครัว คนรัก และชีวิต ภาพชุดนี้ลุ่มลึก ขบคิด และเต็มไปด้วยความรู้สึก ความละเมียดละมัย
ลีโบวิทซ์บอกเล่าอย่างละเอียดถึงการทำงาน วิธีคิด ความชอบ และสไตล์ส่วนตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอให้ความสำคัญกับข้อมูลการถ่ายภาพ เช่น ใช้กล้อง หรือฟิล์มชนิดไหน ซึ่งเป็นประโยชน์กับช่างภาพมาก
กล้องที่ลีโบวิทซ์ ใช้ คือ Nikon F, Fuji 6x9, Mamiya RZ67 กับเลนส์ 140 mm. (เคยใช้ Hasselblad แต่ชอบ Mamaya มากกว่า) , Contax, Leica
ฟิล์มที่ใช้ Kodak Plus-X, Kodak Tri-X , Kodak T-Max P3200, Kodak Ektachrome 64 EPR, Kodak Vericolor III, Fuji Reala 100